Osteopathie is een manuele behandelwijze, waarbij bewegingsverliezen in het lichaam worden opgespoord en behandeld.
Deze bewegingsverliezen of blokkades kunnen zich bevinden in eender welk soort weefsel van het lichaam (wervels, gewrichten, spieren, organen, fasciën).
De osteopaat tracht in zijn onderzoek op zoek te gaan naar de oorzaak van de klacht. De oorzaak van de klacht ligt niet altijd op de plaats waar de pijn wordt waargenomen. Vandaar dat de osteopaat niet alleen de klachtenregio onderzoekt, maar het gehele lichaam.
Door middel van manuele technieken wordt dan de primaire oorzaak behandeld. Op deze manier wordt getracht het lichaam weer in zijn normale balans te krijgen en dit door het zelfgenezende vermogen van het lichaam aan te spreken.
Osteopathie baseert zich hierbij op anatomie, fysiologie, embryologie, neurologie, pathologie…
Osteopathie is geen ‘alternatieve geneeswijze’ zoals vaak wordt beweerd, maar wil vooral complementair zijn aan de klassieke geneeskunde. Osteopaten streven dan ook naar een goede verstandhouding met andere zorgverstrekkers.